Om te vertragen kun je gaan schrijven, liefst met pen en inkt. Schrijven is een speciale manier om na te denken die je in contact brengt met je innerlijke stem.
Rijd met paard en wagen.
Neem tijd om het denken los te laten en de tijd te vergeten.
Voer de gesprekken die je met anderen hebt, in de natuur en merk wat er verandert.
De toekomst, dat zijn de jonge mensen, zeggen we altijd. En wij, als je er goed over nadenkt, zijn hun voorouders. Zoals wij het land achterlaten moeten zij ermee verder. Wij zijn een bron uit het verleden, en met onze sporen moeten zij achterhalen wie zij zijn. Ik zie de bomen als voorbeeld: zij zorgen onder, in en boven de grond voor een thuis waarin allerlei schimmels, insekten, vogels en andere dieren terug kunnen komen om te schuilen en voedsel kunnen delen. Je moet de aarde zien als je thuis en de volgende generatie mag zich op aarde thuisvoelen. Ze moeten de ruimte vinden om alles los te kunnen laten en hun eigen spoor te vinden. Er moet ook iets zijn dat ze kunnen loslaten en waar ze zich tegen af kunnen zetten.
Dit zijn tekeningen die we eens met onze medewerkers hebben gemaakt, met de toekomst in gedachten. Het gekleurde hart is voor de bestuurders van de Cornelia Stichting, om hen de warmte te sturen die zij zo hard nodig hebben. De kaart met de koeien is onze ansichtkaart die we wel als visitekaartje gebruiken: “Wij verwerken het licht, en houden het water schoner.” Het kaartje over de liefde gaat over de enorme kracht, die ons ondersteunt en helpt om ons te manifesteren op aarde. Er moet veel gebeuren om die kracht onderuit te halen. De angst waarin veel mensen op dit moment bijna ten onder gaan, is ondermijnend. Angst is geen basis om een toekomst mee op te bouwen. Het is onze taak ervoor te zorgen dat de jongeren niet in angst leven, maar in het volste vertrouwen dat zij volop worden ondersteund. De trotse stier is één van de dieren op onze boerderij die voor prachtig nageslacht hebben gezorgd. Het is nodig dat wij de zware last van onze schouders halen en in beweging komen, zodat het weer gaat stromen in onze lichamen en in de samenleving. We moeten staan voor wie we zijn!
Dan haal ik een beroemd predikant aan: “Niet alleen angst werkt aanstekelijk, maar ook de rust en de vreugde waarmee we aanvaarden wat ons op een bepaald moment overkomt”. Hij zegt ook dat niets voor ons onmogelijk is, omdat niets voor God onmogelijk is. Maar in een boekje met citaten van hem, Bonhoeffer, staat ook: “Ik mag mijn lot, dat ik een vreemdeling en bijwoner op deze aarde moet zijn, niet uit de weg gaan door mijn aardse leven te verdoen met dromen over de hemel”. Duidelijk een keuze maken ook als de wet anders voorschrijft, omdát het je diepste overtuiging is dat je dit moet doen, zoals: bovengronds mest uitrijden of niet meedoen aan de hetze dat delen van de bevolking niet naar evenementen mogen omdat ze wel of geen prik hebben gehaald, is onze plicht. “Domheid is een gevaarlijker vijand van het goede, dan slechtheid”. Dat is wel een om over na te denken. Want erachter komen in hoeverre je dom hebt gedaan, heeft alles te maken met luisteren.
Rûn libben en Grûn 