Domesticatie

Dit wordt een heel kort ‘blog’. Ik leg een vergelijking neer tussen wat een veehouder doet met zijn dieren en wat een bestuurder doet met zijn inwoners.

Wanneer niet iedereen dezelfde kant uitgaat, laat je enkelen iets meer ruimte en dan komen ze vanzelf achter de kudde aan. Als je het hek wilt sluiten van het stuk land waar ze uitkomen op weg naar de stal, moet je wel even achter die ene aan, met de stok in de lucht gaan ze sneller. Je hoeft niet te dreigen of te slaan. En wanneer je pinken die apart staan en nog niet bij de kudde horen, wilt lokken, neem je een emmer brokjes mee. Je rammelt ermee. Dan komen ze jouw kant op. Je kunt hen nog niet opjagen door achter ze te lopen, maar wel lokken met iets lekkers.

Veel ingewikkelder wordt het niet. Daarom staan bij alle winkels bij de kassa zoveel verschillende producten. Mensen nemen dan nog de beslissing het alsnog te kopen ook al liepen ze er in de winkel aan voorbij. De aanhouder wint. En daarom zijn er zoveel specialisten die iets anders verkopen. Je krijgt het ‘erbij’ als je hun product koopt.

Mensen weten helemaal niet waarom ze kopen, wat ze kopen. Thuis hebben ze dan soms een vervelend gevoel. Maar als je even iets lekkers neemt of in een serie op tv duikt, ben je dat weer even vergeten. Later loop je nog rond met dat wat vervelende gevoel in je buik en weet je niet waarom. Of je schiet uit in een woedebui tegen iemand, die argeloos net de verkeerde opmerking maakt.

Bewust zijn is iets dat je kunt trainen. Je losmaken van domesticatie maakt je rustiger vanbinnen en doet je minder gemakkelijk zwichten voor allerlei verslavingen.

Als deze niet-gedomestificeerde koeien alsnog niet de goede kant uit willen, kun je tegen ze roepen, dreigen of een tik geven. Of buiten de groep plaatsen. En in het ergste geval: onmogelijkheid om te domestificeren, gaat de koe naar de slager. Voel je hem?