Een schuldvrije wereld

Onze oorsprong en bedoeling
Ik sprak op het kunstfestival twee vrouwen: een vrouw met haar moeder van 93. De dochter wilde iets aankaarten met haar mede-Nederlanders. Haar moeder was een kind van een Friese vrouw en een man met een donkere huid en kroeshaar, een man van Surinaamse afkomst. Het dochtertje uit 1928 leek op haar vader. Ze moest worden afgestaan en geadopteerd. Ze had haar hele leven nooit begrepen, waarom dit nodig was geweest. Waarom moest zij dit gezin verlaten? Op school leerde ze mooie, trotse liederen vanuit een Nationalistisch gevoel over haar geboortegrond en nationaliteit. Maar als je dan regelmatig als bruin meisje en jonge vrouw de opmerking krijgt dat je naar je land terug moet gaan, gaat dat werken in je ziel. Het door jou geëerde en bezongen vaderland zou niet van jou zijn. Wat is nu eigenlijk de bedoeling van het leven, als niet alle geboren inwoners zich Nederlander mógen noemen, en wie gaat daar eigenlijk over, dat gevoel van jou een Nederlander te zijn? Ga je daar niet zelf over? Zijn wij niet allemaal het gevolg van het hele gebeuren in de geschiedenis van ons land en hebben we niet juist vanwege wat daar allemaal is gebeurd, nu Nederlanders van verschillende aard en kleur? Diversiteit.

Tijdens hetzelfde kunstfestival, de Derde Triënnale van Beetsterzwaag, zag ik ook een film van Jasper Coppes, genaamd Aasivissuit, waarin hierover prachtige mythische uitspraken langskwamen, volgens de aftiteling afkomstig uit het boek ‘Greenland History near the Polar Sea’. Ik hoop het boek te vinden om ze nog eens na te lezen. In dat verhaal komt de raaf als eerste aardbewoner en schepper van de aarde en haar bewoners voor. Een prachtige uitspraak was:

In our emotions and bodies our history flows into the present.

Ik moest hier de afgelopen dagen vaak aan denken. In mij komen nieuwe woorden naar boven: Versteende liefde. Zoutpilaren. Moeizame relaties tussen verwanten. Als je voelt, dat je emotioneel vastloopt vanwege onbegrip, versteent een stuk in je maag, hart, rug of ergens anders, en loopt het ook lichamelijk vast. Ik denk dat dit ook voor het samengaan geldt van mensen dieren en alles in de natuur, waar we onderdeel van uitmaken. Als er geen begrip is, en het stroomt niet, loopt uiteindelijk alles vast.

Vanuit balans tussen leven en dood die de natuur zelf aanbrengt – hoe wreed ook – zijn we er als mensen tussenuit gestapt. Wij zullen de schepping wel verbeteren en hebben de belangrijkste bestaanswetten geschonden. Voor voortplanting is geen liefde meer nodig, seks is losgekoppeld van voortplanting, en geld is de vervanger geworden van gedeelde kracht en broederschap / zusterschap. Kennis over onszelf, kruiden en onze eigen natuur, gezond fysiek en mentaal contact wordt van ons afgehouden. We worden als afhankelijke wezens onderworpen aan door mensen gemaakte wetten, ons onderlinge respect zijn we vergeten. Alles draait nu om macht. We worden tegen elkaar uitgespeeld via emoties. Ons voedsel en de oorsprong ervan kennen we niet meer werkelijk, we graven niet meer zelf in de aarde en hoeven geen kracht te gebruiken om de aarde het voedsel te laten voortbrengen. Onze ontwikkeling heeft geen directe raakvlakken meer met het voedsel dat we eten.

Dit zal uiteindelijk in ons tot uiting komen door ziekte en gebrek. Of tot een uitbarsting komen in oorlogsgeweld. Daarom wens ik iedereen een eigen droom toe over de wereld en wens ik dat dit een liefdevolle droom mag zijn waarin de mens naar haar bestaanswetten luistert en zich geen grotere rol aanmeet, dan nodig en dan goed voor hem is. Zoals ‘Niemand’s Wensland’ bij Pieter Hoeksma ontstond, gebruik makend van uitspraken die hij verzamelde.

Hierbij geef ik je een voorschot op zijn plan:

Project alternatieve toekomstvisie Friesland. Het is een losbladig geheel van A4’s vol ideeën voor de toekomst en reacties op de wereld van nu. Kinderen staan er centraal in een schuldvrije wereld. Kinderen zijn natuurlijk het symbool van de toekomst en kunnen ons veel leren. Je kunt de map met ideeën bij ons komen bekijken. Ik vraag er aandacht voor omdat het de bedoeling is dat we zelf gaan toevoegen aan het plan. Zodat het een gedeeld plan wordt. Misschien wil iemand de teksten aan elkaar schrijven of heeft hij/zij een prachtig idee, dat hier niet in mag ontbreken. Of is er discussie nodig. Hier is iemand die graag wil samenwerken aan verandering.

Vraag ons ernaar.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Een bijpassende toespraak van Sven Hulleman over het wegjagen van boeren vind je hier.