Boeren met natuur

en de absurditeit van het beleid

“Water Leeft!

Wie de fenomenen die ik ontdekt heb, wil natrekken, zal moeten gaan meten in de natuur. Zelfs dan nog zal hij de essentie echter missen, omdat de subtiele natuurinvloeden alleen waar te nemen zijn met het gevoel. Ze zijn niet te berekenen omdat ze voortdurend transformeren. Ik ben mij ervan bewust dat dit moeilijk te accepteren is voor intellectueel ingestelde mensen, maar als de waterbouwkundigen blijven volhouden dat water een levenloze, door wetenschappelijke formules gedefinieerde substantie is, laat hen dan ook als zij ziek zijn een wiskundige brengen in plaats van een dokter. Dan zullen hun medemensen zo snel mogelijk verlost zijn van deze dorre zielen!”
Victor Schauberger

Eigenlijk ziet het er al zo uit, als Viktor Schauberger hierboven heeft gekenschetst. Wanneer we naar het ziekenhuis gaan, komen we zelf niet veel te weten over ons lichaam en hoe het werkt. We horen via de huisarts wat de specialist van de foto, scan of ander onderzoek heeft bevonden. Je lichaam, je aandoening en je genezing zijn niet meer van jou. Met deze blik wordt nu ook de landbouw en veehouderij bekeken.

Het houden van koeien voor de melk (of het vlees) zou niet meer van deze tijd zijn. Marijn Poels ziet dit anders. Ik nodig je uit zijn film Return to Eden te bekijken. Hij gaat in op het nut voor de aarde van het houden van vee. Ook ik wil het liefst dat alles in samenwerking met de natuur gebeurt. Maar er is meer nodig dan alleen de aanleg van een randje bloemen hier en daar. Er worden miljoenen uitgegeven om het land van ‘teveel CO2’ te bevrijden en om boeren te onteigenen, want boeren en natuur zouden niet samen gaan. Kijk naar de film ‘Boeren met natuur’ van Huib Schoonhoven die de absurditeit van het beleid belicht. Net als in de visie op economie, wordt telkens uitgegaan van berekeningen met vaststaande modellen.

Het is zo ingewikkeld geworden om invloed uit te oefenen op het beleid over onze eigen omgeving dat de mensen hun schouders er vaak over ophalen. We kunnen veel beter betrokken bij elkaar raken door samen te werken. Dat kunnen we nu niet op een natuurlijke manier. Iedereen rent nu de hele dag rondjes om zijn eigen zaakjes op orde te houden binnen de gevestigde systemen.

Lees ook wat Bert van Ruitenbeek hierover vertelt. Mogen we kritisch zijn, of moeten we gehoorzaam “buigen” voor een opgelegde gedachte? Het mooist is natuurlijk dat we flexibel zijn. Gezond nadenken is: alles van meerdere kanten bekijken. Geduld is belangrijk. Geduld en een frisse blik. Vragen stellen wordt tegenwoordig gezien als: ‘anders denken’. Dat zou niet de bedoeling zijn, het verstoort ‘de orde en de eenheid’.
Voor mij betekent anders denken juist, dat je wilt toetsen of je het goed begrepen hebt. Het is een teken van welwillendheid. Het betekent, dat we niet ja-knikken voor een beloofde beloning. We begrijpen dat we medeplichtig zijn aan wat er gebeurt en dat we onze stem moeten laten horen.

Hier de podcast van Theo Mulder bij Omrop Fryslân, waarin hij ingaat op de stelling: “It lân fan moarn freget de moed fan hjoed”.