Er zou geen gevecht om het voedsel meer moeten plaatsvinden. Geen rebellie. Alleen maar om de klok die doortikt, sneller, sneller, sneller. Waardoor we tenminste geen tijd meer hebben om naar iemand te luisteren. Stop het voedselgevecht? Dan moet eerst het gevecht tussen man en vrouw, tussen arm en rijk, tussen liefde en alle-redenen-die-zichzelf-beter-vinden uitgeraasd zijn. Want het ene oor in, het andere weer uit is geen luisteren en ook geen eerlijk spel.
Op 29 maart schreef Bert van Ruitenbeek, de directeur van Stichting Demeter [Biojournaal] het volgende:
Terwijl neuroloog Bas Bloem nog steeds onvermoeibaar het land doortrekt om de verontrustende relatie te tonen tussen gebieden met veel inzet van bestrijdingsmiddelen en de pandemische toename van de ziekte van Parkinson, lijkt dat onze politici nog niet uit de slaap te houden. Zelfs de boeren die zelf de grootste risico’s lopen, steken de kop nog ver in het zand.
De gevolgen van onze verslaving aan landbouwgif en een overmaat aan kunstmest zijn breed en verstrekkend. Het Europese SPRINT onderzoek presenteerde onlangs een zeer verontrustend onderzoek waarbij 170 verschillende stoffen werden gevonden in ontlasting, urine en bloed van boeren en omwonenden, maar ook in huisstof, bodem, water en lucht.
Ook bij bio-boeren werden veel van deze stoffen gevonden, maar wel in 10 keer lagere concentraties. Hoogleraar bodemkunde in Wageningen Violette Geissen verzuchtte dat we ‘omringd zijn door een wolk van pesticiden’.
Zou met de poster bedoeld worden dat een einde komt aan het roundup spuiten? Worden we aardiger voor de aarde?
Einde citaat Bert Ruitenbeek.
Op de foto van het stuk land met het BBB-bord is het land geel. In plaats van de boel doodspuiten, waardoor het geel kleurt, en daarna snel onderspitten zodat het niet opvalt dat er met gif is gespoten, zou het mooi zijn als we weer de kleur van de aarde zien, zoals die is: het bruin van aardiger voor de aarde en haar bewoners. Ik kreeg commentaar op de foto, die zou zijn gemanipuleerd, en “het onderspitten hoort nu eenmaal bij groenbemesters”. Het is bekend dat mensen liever geen commentaar op geelgespoten land krijgen en het daarom snel onderspitten. Zelfs al zou deze foto bewerkt zijn, dan nog zie ik veel gele landerijen om me heen, zonder dat BBBord.
Het gebruik van gif en gentech is gebaseerd op armoedige, steeds dezelfde argumenten: “we moeten de groeiende wereldbevolking voeden”. En ja, daarmee bedoelt men: “wij, vanuit het centrum van de wereld, moeten al die afhankelijke mensen voeden die we hebben gecreërd met ons marktbeleid”. Men heeft vooral haast. Zou daar dat grote ‘verantwoordelijkheidsgevoel’ om de wereld te voeden vandaan komen?
Op die centralistische gedachte is ook deze film gebaseerd: The future of food (door Biojournaal beschreven met de titel: ‘Meer wederzijds begrip Tweede Kamerleden in voedseldebat na filmvertoning‘. Hier maakt men er een spelletje of wedstrijdje van, door twee mannen erop uit te sturen om te zorgen dat biologische landbouw en technologische landbouw tot een midden komen. En waar komen ze op uit? Precies: gentech in Afrika toestaan, “want er zijn zoveel mensen bijgekomen en zo snel kunnen we geen fufu (product van casave, bakbanaan en cocoyam) verbouwen, want dat moet meerdere keren worden gedroogd.” Kortom: sneller, meer in korte tijd, er is haast bij. En daarmee is hun onderzoek wel zo’n beetje klaar. Dus ze gaan niet onderzoeken hoe we met kleinere bedrijven en stukken grond precies kunnen verbouwen wat bij ons past en wat we nodig hebben. Bio krijgt een weinig uitgesproken rol, moet vooral inzien dat techno ook belangrijk is. Maar… ‘techno’ banjert in het echte leven dwars door bio heen. Natuurlijk mag je het jezelf gemakkelijker maken met techniek. Maar is je voetafdruk nog respectvol?
Zie deze link over een wet voor het aan banden leggen van de techniek
CRISPR Cas (knippen en plakken van genen).
Een voorbeeld in de melkveehouderij: bij CRV zijn ze trots op hun fokwaarden, en daarbij spelen CRISPR Cas en embryotransplantatie een belangrijke rol. De doelen zijn het fokken van robotgeschikte koeien die zoveel mogelijk melk geven. Het fokken van koeien met regelmatige spenen om beter onder de robot te passen roept bij mij associaties op met het geschikt maken van de mens om te werken als een robot.
Uiteindelijk zijn de twee mannen in de film blij, want ze hebben geen meningsverschil meer… en dus blijkbaar de politici in de Tweede Kamer ook. Maar het gaat uiteindelijk weer om de Erecode voor de Waarheid.
Lieg jezelf toch niet voor. Wat is je uitgangspunt als je zegt: “Eerst moet er een betere markt zijn voor biologisch, voordat we de melkprijzen verhogen”? Dit laten de biologische boeren (een bv van onze coöperatie), zich gewoon zeggen door de directeur.
We zetten deze boeren langs de snelweg, daar moeten ze hun duim maar opsteken als ze verder willen komen. Kies je voor technologie, ‘niet-biologische-kringlooplandbouw’ of biologische landbouw? Oprecht bio zijn is niet een willekeurige keuze. Het is een keuze voor de waarheid van een respectvoller relatie met onze grond. De film brengt dus dezelfde flauwekul in een ander jasje. Om te zorgen dat de term “bio” zo snel mogelijk het andere oor weer uitgaat. Eigenlijk is het een manier om diegenen die zo fanatiek blijven kiezen voor biologisch, uit te putten. Financieel, mentaal en fysiek. Je moet al helemaal niet gaan actievoeren, dan vinden de mensen je keuze benauwend en gaan ze aantonen wie dat allemaal heeft gefinancierd.
Landbouwgrond is van iedereen én van niemand. Dus niet van degenen die zich overheid noemen en ons willen dwingen tot de benauwde regeltjes en wetten van grote bedrijven. Mensen kunnen geen grond maken en dus ook niet verhandelen: het ís geen product. We mogen de aarde in bruikleen nemen en er ons voedsel op verbouwen of er overheen wandelen. Vervuilen en uithoeren en zeker niet leegroven om beter te doen passen bij de industrie, dat doe je niet met je moeder, dus daar stoppen we wat mij betreft mee. Het is de wet die boven alle andere wetten staat.
Mijn volgende stukje zal een vrolijk stukje zijn zonder cynisme en uitputting, beloofd.
Hier een statement van een groep die staat voor autonomie in de voedselproductie, a-seed. Want het recht om zelf te mogen definiëren hoe we ons voedselsysteem opbouwen, lijkt steeds verder weg te raken. Het verdrinkt onder de Grote Markt Regel “Het recht van de sterkste”.
We strive for food autonomy which is “the right of peoples to healthy and culturally appropriate food produced through ecologically sound and sustainable methods, and their right to define their own food and agricultural systems”
Bij de Bioborrel (Pakhuis De Zwijger, Amsterdam, 5 april 17.00 uur) wordt over dit onderwerp gepraat: GMO, een ramp voor bio?!
Rûn libben en Grûn 