Dit filmpje geeft voor mij een parallel weer met wat er over de hele wereld gebeurt. En het is van toepassing op mensen van de aarde: kleine boerengemeenschappen die met hun handen werken of in fysiek contact met de aarde.
Niet met grote machines hele bossen omkappen, maar leren wat de grond doet en laten ontstaan door te observeren, laten gebeuren, en zelf te experimenteren in respect met de potentie van de natuur. Het is de moeite waard om oude gereedschappen te herstellen en blijven gebruiken. Boeren die niet steeds meer en groter willen groeien (en meer van een ander nemen). En degenen die erkennen dat het menselijk lichaam telkens werkt aan zijn eigen genezing.
De enorme potentie van het lichaam om te genezen: stimulering van punten op het lichaam zodat organen zich gaan herstellen. Eten wat in de regio groeit in het seizoen. Bewust worden van wat ons lichaam kan, en wat wij zelf kunnen, en werken aan een gezonde levensstijl – met elkaar. Het industriëel vervaardigde spul dat ons verslaafd maakt, aan de kant zetten. Daarmee allergiën en ziekten doen verdwijnen. Leren van de wijsheid van kinderen in plaats van hen onderwijzen op nul moeten beginnen.
De overheersingsdrang van de mens gaat zover, dat ze haar eigen soort teniet doet. Mensen gedragen zich als goden die alles moeten herscheppen. En daarbij overschrijden ze alle grenzen van liefde en respect. Angst zaaien en allerlei wapens uit te proberen. Is het nodig om alles te overheersen of vernietigen wat je niet begrijpt? Mensen die dit soort methodes verdedigen zeggen dat ze orde en discipline belangrijk vinden, en dat de mensen op de wereld zelf niet in staat zijn hun voedsel te verbouwen (degenen die dit zeggen, kunnen dat blijkbaar wel). Eerst hebben ze hen dat daarom afgeleerd en hun mogelijkheden afgepakt. Er is ook een andere manier om naar de aarde en haar bewoners te kijken, vanuit respect en gelijkwaardigheid. We komen steeds meer in een situatie van onbegrip voor elkaar als we het niet aangaan met elkaar.
Als niemand luistert naar niemand, vallen er geen woorden, maar doden.
Tijd is wat we gekregen hebben vanaf ons ontstaan. De tijd is ons cadeau. Er zijn immers jaargetijden die het licht en donker laten worden, zodat we weten wanneer op te staan en weer te gaan slapen? Van de tijd kunnen we leren wie we werkelijk zijn en op welke grond we leven, hoe we daar het beste ons voedsel op kunnen laten groeien.
Moet tijd werkelijk worden bijgehouden op klokjes en computers? Is dat tijd, of is dat een telraam voor degenen die niet begrijpen dat van tijd soms meer nodig is of minder om hetzelfde te bereiken.
Ik zocht “first farmers” opzoeken en wat vond ik: een bank. Ja echt! Het bijhouden van tijd is inderdaad uitgevonden door bankiers, die rente heffen over geld en tijd. En die van jouw bezit, dat je aan hen uitleent, hun bezit maken door te zeggen dat jij klant bij hen bent en daarvoor moet betalen. Dat jij hun tijd gebruikt. Dat is een kunstje. Gewoon alles omdraaien en mensen voor de gek houden. Dat is de slimme handelaar. Maar het is niet intelligent of wijs.
Bij ‘de eerste boeren’ zag ik meer aan zoiets voor me (zie afbeelding hierboven). Er zijn meer boeren en boerinnen die dit kunnen begrijpen. En ja, ook boeren manipuleren de boel. Daar zijn grenzen aan en daar kun je eerlijk in zijn. Je kunt je bewust eigen keuzes in maken. Duidelijk zijn als mensen iets van jou verlangen, wat niet de bedoeling is. En daarom doen wij aan sommige dingen niet mee. Dat kan moeilijkheden opleveren als we niet tot wederzijds respect komen met anderen. Horen wij bij de laatste der Mohikanen, op deze zoektocht naar authenticiteit?
Wat drijft ons?
Verscholen tussen de bomen van wet- en regelgeving
zoeken wij de ruimte om opnieuw te verbinden
vanuit onvoorwaardelijkheid.
Het onderhouden van immateriële schoonheden
in een leefgemeenschap gaat verder dan alleen
woorden in stelling brengen of je afhankelijk te stellen van subsidies,
beoordeeld vanuit beperkte zintuigelijke waarneming.
Het juk dat wij economie noemen
kan alleen lichter gemaakt worden vanuit jezelf.
Vanuit liefde voor natuur en
in samenwerking vanuit oprechte betrokkenheid is veel meer mogelijk.
Dit brengt ons allen meer dan de som van de delen.
Wij nodigen jou uit om met ons mee te kijken
en van gedachten te wisselen over
het dichterbij brengen van deze horizon.
Gjalt en Leonne
Rûn libben en Grûn 