Prachtig gespeeld en gezongen lied, op harp begeleid. Bijschrift van Chris Kalsbeek op zijn website: “Deze prachtige en poëtische tekst van Hylke Tromp is een vertaling van het gedicht “Stolen Child”, en is in 1886 geschreven door de Ierse dichter en Nobelprijs winnaar William Butler Yeats. Het gedicht is gebaseerd op een Ierse legende in een tijd waarin veel kinderen stierven ten gevolge van armoede, zwangerschapscomplicaties en beroerde hygiënische omstandigheden. In deze troostende legende werden kinderen liefdevol door feeën meegenomen naar een onvindbare plek. Friersk op z’n best.” Beluister de muziek en het gedicht waarnaartoe ik hier een link heb gekoppeld aan de tekst (boven).
Gjin ‘klaailân’ mar ‘sân en fean’. Wol mearkeslân en sâlte triennen op dit greate lân en stjerren yn it wetter spegeljend, sulveren moanneljocht en tsjustere nachten, dize, reinbôgen en alle oare skatten fan’e natuer. De links op’e tekst bringe dij bij de mesyk. Lústerje ek nei it gedicht fan Yeats mei pianospel.
Der’t skaadzjend bosk en klaailân
spegelje yn ’t wiet
en ’t griis-blauw griene eilân
oan reagers skûlplak biedt
in foks syn wente socht,
dêr ha wij us kuorren brocht
mei beien read as bloed,
bút foar moarn en hjoed.
Kom no keningsbern
om mei nei ’t lytse lân te tsjen,
dêr’tst nea te finen bist.
Want de wrâld is sâlt fan triennen,
mear as’t begripe kinst.
Dêr’t doarmjend wetter krinkelt,
foar hichten op’e rin,
yn puoltsjes dêr’t mar inkelt
ien stjer yn ljochtsje kin,
in slûge mûdhûn sleau
syn tiid yn dream fergriemt
dêr hâlde wy ferbliuw
ûnder in spjir dy’t sûntsjes skriemt
oer de jongste stream
Dêr’t de moanne stil en sedich
syn sulver struit oer’t lân,
dêr bin wy ien en fredich,
ferstring’le hân yn hân.
Wy dûnsje ús in paad
troch it aldertsjokste skaad,
sa lang’t de moanne skynt;
gjin minsk dy’t ús noch fynt.
En mei ús giet de wize,
syn earnst sa wier sa tear.
Wy hearre ut de dize
gjin kjeltsjes balten mear.
Gjin kij mear op ‘e stal
dy’t roppe om har hea.
Mei giet it keningsbern
om nei syn mearkeslân te sjen,
dêr’tst ‘m nea wer fine silst
Want de wrâld is sâlt fan triennen
mear as’t begripe kinst.
Rûn libben en Grûn 